Menu

Alle tijd voor de ouderen

An Huizer d

Toen An Huijser in 1964 trouwde, betrok ze met haar man een bovenwoning in de Schilderstraat voor 125 gulden per maand. Het stel verhuisde twintig jaar later naar de toren van architect Carel Weeber op de hoek van de Schiedamsedijk. An: ”We hebben even getwijfeld, want de huur was 400 gulden. Maar de flat was mooi. En het uitzicht op de Maas fantastisch.” Dat uitzicht is aangevuld met heel wat gebouwen, maar dat kan An niet schelen. Want veel tijd om op haar balkon te zitten heeft ze niet met al haar vrijwilligerswerk.

Weeber-toren

An was een van de jongste bewoners in de Weebertoren, nu behoort ze met haar 79 jaren tot de oudere garde in de flat. Er wonen nog 14 ouderen in de Weebertoren, sommigen zijn al 95 jaar. Veel bewoners uit de flat inmiddels overleden en de kinderen die er opgroeiden, vertrokken uit de wijk. De huizen die vrijkomen worden verkocht of verhuurd aan werkende jongeren. An: “Die jongelui gaan ’s morgens om acht uur de deur uit en komen ’s avonds pas weer thuis. Je ziet ze bijna niet. Maar als er iets is, staan ze altijd voor je klaar.” Op het moment dat er kinderen komen, vertrekken de meesten naar een huis met een tuintje, aldus An. “Je krijgt daardoor minder band met ze, het natuurlijke verloop is te groot. En de sociale cohesie valt weg.”

Het ontbreken van een clubhuis bemoeilijkt de organisatie voor buurtactiviteiten.

Scharrelen voor Opzoomeren

Toch hoeft dat niet zo te zijn. Want toen An jong was, deed ze ook veel vrijwilligerswerk voor de flat en de buurt. “Ik werkte bij reclamebureau Bril en hielp altijd mee met Opzoomeren. Ik was de jongste en omdat ik een auto had deed ik de boodschappen.” An legt uit hoe dat vroeger ging: “Ik regelde wat bloemen bij de bloemist, bij Schmidt Zeevis kreeg je dan wat vis. De bakker leverde ook wat en wij maakten dan in ruil wat reclame. Maar ja, dat is vergane glorie. Die winkels zitten er allemaal niet meer.” Ze geeft aan dat ook het ontbreken van een clubhuis de organisatie voor buurt- of flatactiviteiten bemoeilijkt. “Wil je als buurtvereniging iets organiseren, moet je altijd een ruimte huren. Dat is heel duur.”

Volle agenda

Haar sociale hart zorgt al jaren voor een volle agenda. Ruim 25 jaar zat An bij de Zonnebloem, tegenwoordig zit ze met veel vrijwilligers bij Spirit55+ en voor WMO-radar bezoekt ze ouderen voor de zogeheten 75plus gesprekken. Ze leert daardoor steeds meer mensen in het centrum kennen. De keerzijde is dat ze steeds vaker naar begrafenissen moet; ze werkt nu eenmaal met oude mensen. ”En die wil je toch een laatste eer bewijzen.” Ze merkt dat veel ouderen liever thuis blijven. “Mensen vinden het vaak prettiger als jij langskomt, die hoeven niet zo nodig meer eropuit.” In coronatijd was dat lastig. “Dan ging ik af en toe een chocolaatje of zo brengen. En we hebben met Spirit55+ maaltijden rondgebracht.”

Veel mensen vinden het prettiger als je langskomt, die hoeven niet zo nodig meer eropuit.

Spirit55+

Sinds vijf jaar werkt An voor deze vrijwilligersorganisatie in het centrum. Ze bedenken activiteiten voor ouderen in de wijk zoals de maandelijkse diners in de Wunderbar. Voor en door ouderen? An veert op: “We hebben sinds anderhalf jaar een jonge student van de Erasmus Universiteit die meehelpt. Héél fijn om jong bloed en die energie erbij te hebben. Nu hij afstudeert hadden we verwacht dat hij zou stoppen. In plaats daarvan zei hij dat hij het veel te leuk vond en graag wilde blijven.” Het zou een zegen zijn, want An en haar collega’s zijn geen twintig meer.

Héél fijn om jong bloed en die energie bij Spirit55+ te hebben.
An Huizer g

Wel een metro, geen huisarts

Cool Zuid is volgens An een beetje kleinschalig. “Een vriendin zei altijd: “Als ik de wijk binnenkom is het net of ik een dorp binnenkom.” Dat is nu wel anders met al die woontorens.” Ze kijkt niet negatief tegen de nieuwe woontorens aan maar er zijn wel wat verbeterpunten, zoals de parkeerplekken. “Het is jammer dat er onder onze flat geen garage gebouwd is, maar ja, dat was voor sociale woningbouw geen optie. Soms zet ik de auto knipperend op de stoep als er geen plek is. Ren ik elk half uur naar beneden haha.” Gelukkig zitten de metro en tram dichtbij. “Alles wat ik met het openbaar vervoer kan doen, doe ik: naar de Oosterhof of Zuidplein. Maar als ik mensen moet bezoeken pak ik toch vaak de auto.” Een ander gemis vindt ze een huisarts. “Die is er dus niet in de wijk hè?” Een wijkcentrum en zorgpost met fysiotherapie en tandarts lijkt haar een goed plan. “Bijvoorbeeld in het Oogziekenhuis of de oude GGD.”

Soms zet ik de auto knipperend op de stoep als er geen plek is. Ren ik elk half uur naar beneden.

Grauwe wijk

Als het aan An ligt mogen ze de wijk ook meteen een beetje opfleuren. “Er is veel te weinig groen. Zo grauw is het! Of dat leuke beeld met dat meisje en springtouw op een zijgevel. Opeens is het dan weer weg. Zo zonde!” Er zou wat breder naar de omgeving gekeken mogen worden. “Neem nou het holletje bij de flat, dat graffiti-kunstwerk op de muur is mooi. Maar als er een amateuristisch ding op de muur ertegenover gespoten wordt, ziet dat er niet uit. Dan komt Woonstad het weghalen, wat heel fijn is, maar dan spuiten ze precies zo’n pietluttig stukje weg! Ziet het er alsnog niet uit!” Het is An een doorn in het oog.

Dollartekens

Of het feit dat de wijk niet geschikt is voor scootmobiels. Maar misschien heeft dat te maken met het feit dat bijna alle bejaardentehuizen uit de omgeving weg zijn. Ze is ook bezig geweest om huizen met een lift voor ouderen te behouden maar volgens An ziet Woonstad alleen maar dollartekens. “Aan oude mensen wordt gevraagd te verhuizen omdat ze in hun eentje een vierkamerwoning bezetten. Maar waar ze wel al bijna hun hele leven wonen. En als ze eruit gaan, vraagt Woonstad meteen het dubbele!” Omgekeerd betaalt de bewoner die kleiner gaat wonen óók meer dan voorheen. “Want ja, als je lang in je huurwoning blijft zitten, betaal je relatief weinig.” Het is een naar gevolg van een overspannen markt.

Veel nationaliteiten

Haar woning bevalt nog prima. “De flat wordt jammer genoeg niet zo goed onderhouden. En de populatie wordt wat eenzijdig.” Qua leeftijd bedoelt An, want qua achtergrond is het heel gevarieerd. “Er wonen hier heel wat nationaliteiten.” Ze rakelt een anekdote op: “In de jaren tachtig kwam er een Pakistaans gezin wonen. Die vrouw ging op de galerij zitten koken met butagas! Zij was dat zo gewend.” Lachend vertelt An dat ze maatschappelijk werk ingeschakeld hebben. “Het is allemaal goed gekomen en die mevrouw woont er nu nog.” Ook An blijft lekker zitten. “Ik moet zeggen, het is een harmonieuze flat. Trouwens de hele wijk wel. Er wonen fijne mensen.” An kijkt monter. Dan besluit ze: “Ik ben hier gewend en heb alles wat mijn hartje begeert. Of ze moeten me een flat aanbieden met dezelfde voorzieningen en uitzicht. Maar dat zal voor 500 euro vast niet lukken.”

Ik moet zeggen, het is een harmonieuze flat. Trouwens de hele wijk wel. Er wonen fijne mensen.

Favoriete plekken in Cool Zuid van An

  • ’t Landje is het leuktse, kun je lekker zitten en kletsen met iedereen
  • In de Witte de Withstraat kun je lekker eten of in de Hartmansstraat voor een heerlijk broodje
  • Dirkx: leuke en gezellige winkel met decoraties en woonaccessoires

Wil je ook iets betekenen voor de wijk? Meld je aan bij Spirit55+ of ga naar Opzoomeren.